Cymbały – Cymbały są instrumentem strunowym o kształcie podobnym do trapezu. Posiadają formę płaskiej skrzyni z naciągniętymi metalowymi strunami. Wydobywa się z nich dźwięk poprzez uderzanie drewnianymi pałeczkami. Długość i forma pałeczek zależą od upodobań cymbalisty oraz tradycji. Sposoby gry na cymbałach są bardzo różnorodne, jak i dźwięki wydawane przez ten instrument. Wprawny muzyk jest w stanie wydobyć z nich zarówno grube, niskie dźwięki, jak i wysokie. Cymbały dopełniają swym brzmieniem grę innych instrumentów. Na cymbałach najlepiej wykonuje się melodie o szybkim tempie, radosne i żywe, także tańce.

Drumla – Jest jednym z najstarszych instrumentów na świecie. Należy do grupy idiofonów szarpanych, metalowy lub drewniany. Prawdopodobnie pochodzi ze wschodnich krajów stepowych takich jak Kazachstan lub z Chiny. Często wykorzystywany w muzyce cygańskiej. Odgrywa dużą role w muzyce folkowej wielu regionów. Na drumli gra się, trzymając ją w ustach i szarpiąc palcem ruchomy języczek, przy czym najczęściej opiera się nieruchomą część instrumentu na zębach. Czasem trzyma się go bezpośrednio w ustach bez kontaktu z zębami. Zmiany wysokości i barwy dźwięku uzyskuje się, zmieniając ułożenie jamy ustnej (poprzez odpowiednie ruchy języka i podniebienia), zmieniając ułożenie ust, gardła oraz poprzez wciąganie/wydychanie powietrza. Drumla najczęściej wykonana jest z metalu, przy czym instrumenty europejskie wykonywane są ze stali, natomiast azjatyckie z brązu. Czasami np. na Dalekim Wschodzie, Indochinach, Alasce wykonywany jest z drewna, bambusa lub innych materiałów.

Tamburyn – instrument perkusyjny z grupy membranofonów o nieokreślonej wysokości dźwięku. Składa się z drewnianej (czasem metalowej) obręczy, na którą naciągnięto z jednej strony skórę. Bywa również bez naciągniętej na nim skóry, tylko z brzęczącymi blaszkami umocowanymi na obudowie. Na poprzeczkach umieszczonych w otworach wydrążonych w obręczy zawieszone są ruchome blaszki (czasem również dzwoneczki), które nadają temu instrumentowi charakterystyczny dźwięk. Na bębenku baskijskim gra się uderzając lub pocierając jego membranę, bądź potrząsając całym instrumentem.

Gitara – (wł. chitarra) – wykorzystywana jest często do wykonywania muzyki cygańskiej; instrument muzyczny z grupy strunowych szarpanych (chordofonów) z pudłem rezonansowym, gryfem i progami na podstrunnicy. Przeważnie ma sześć strun, lecz można spotkać również gitary z czterema, pięcioma, siedmioma, ośmioma, dziesięcioma lub dwunastoma strunami. Na gitarze gra się palcami (opuszkami i paznokciami albo samymi opuszkami) lub kostką. Kostka jest przeznaczona głównie do gry akordami na gitarze z metalowymi strunami (akustycznej, elektrycznej). Istnieją również tzw. „pazurki” zrobione z metalu lub tworzywa sztucznego, które nakłada się na palce.

Skrzypce (wł. violino) – muzyczny instrument strunowy (z chordofonów) z grupy smyczkowych. Skrzypce są najmniejszym instrumentem z tej grupy, charakteryzują się najwyższym strojem. Pudło skrzypiec składa się z dwóch lekko wypukłych drewnianych płyt. Płyty łączą ze sobą boczki, również z drewna, które mają boczne wycięcia w kształcie litery C. Na górnej płycie umieszczone są otwory rezonansowe w kształcie litery f, zwane również efami. Od wewnątrz płytę górną i dolną rozpiera drewniany kołeczek zwany duszą. Do pudła rezonansowego przymocowana jest szyjka, na niej znajduje się bezprogowy gryf, a całość kończy komora kołkowa z główką w kształcie ślimaka. Skrzypce mają 4 struny, a gra się na nich smyczkiem. Smyczek to drewniany, sprężysty pręt, na który naciąga się włosie (najlepiej naturalne, przygotowane z końskiego ogona). Skrzypek opiera instrument na lewym ramieniu, przytrzymując głową. Lewą ręką chwyta szyjkę, palcami naciskając struny w odpowiednich miejscach dla pożądanego dźwięku. W prawej ręce zaś trzyma smyczek, który opierając o strunę przesuwa w miejscu między podstawkiem a gryfem. Taka gra określana jest arco, może także szarpać struny palcami – ten sposób to pizzicato.

Akordeon – instrument muzyczny zaliczany do grupy aerofonów bądź idiofonów dętych. Jest rodzajem harmonii. Prąd powietrza wytworzony przez ręcznie poruszany miech, wprawiając w drganie stroik wywołuje dźwięk. Początkowo działał przy użyciu miechów nożnych, które z czasem zostały zastąpione przez miech ręczny. Instrument ten z prawej strony ma klawiaturę klawiszową (lub guziki w przypadku akordeonu guzikowego), a z lewej guziki (dźwięki basowe, akordy). Często spotykany w muzyce ludowej, np. cygańskiej.